017. O jedną czekoladę za daleko

Wyszliśmy z wrzeszczącej chaty i udaliśmy się do Hogwartu. Ja cały czas wpieprzałam cukierki i inne słodkie rzeczy. Przy okazji wkurzałam ich trochę.

- Dlaczego ty ciągle jesz tylko to?! - zdenerwował się w końcu Eric. - Normalne jedzenie się je, a nie! Jak ty jesteś taka chuda po takiej porcji węglowodanów?!

- Ej, spokojnie, nie ma powodu do wkurwu. Jem przecież normalne jedzenie...

- Tak, na kolację jedną kromkę chleba - powiedział sarkastycznie.

W sierocińcu czasami nawet kawałka chleba na cały dzień nie można dostać. 

- Jem, ile chcę...

- A tak btw... - przerwała nam kłótnię Noah. - Czego szukałaś w pokoju życzeń? 

- Em.. - zaczęłam. Powiedzieć im czy nie? Dobra powiem. - Tego - wyjęłam z torby czarny pas. Na początku chyba nie ogarnęli o co mi chodzi potem Will wykrzyknął

- Trenujesz karate?! - Kiwnęłam głową. 

- Jak mi się nudzi to chodzę do pokoju życzeń i tam trenuję. A ostatnio to zostawiłam - schowałam pas i wyjęłam kolejną tabliczkę czekolady. Otworzyłam ją i wpieprzyłam w dwie minuty. Popatrzyłam po nich

- Może ktoś chciał? - uśmiechnęłam się niewinnie. Pokręcili głową zrezygnowani.

- Chodźmy już, bo muszę jeszcze napisać pracę - poinformowała Noah i przyśpieszyła. Niechętnie powlokłam się za nią.

~*~

Rano obudziłam się z okropnym bólem brzucha.

"O jedną czekoladę za daleko" - powiedziałam w myślach. 

Powoli wstałam i powlokłam się do łazienki. Zrobiłam wszystko co trzeba było. Zabrałam swoje zwłoki i zaniosłam je na Wielką Salę. 

Zobaczyłam Noah siedzącą obok Ginny. Rozmawiała z nią oraz z Harrym, Ronem i Hermioną, którzy siedzieli po drugiej stronie. 

Obok panny Moore było wolne miejsce, więc tam usiadłam.

- Masz sok dyniowy? - zapytałam ją nie zwracając na zdziwione miny reszty.

- Tak... - podała mi kielich pełny tego płynu. - Za dużo słodyczy, co? - zapytała uśmiechając się.

Wypiłam wszystko za jednym zamachem.

- Taaa... gdybym się z wami podzieliła, pewnie by nie bolało - odetchnęłam z ulgą. - Widzimy się na eliksirach - powiedziałam i odeszłam zabierając swoje zwłoki na lekcje.

To będzie długi dzień...